kuslar da gitti

 okumaya doyamadigimiz yasar kemal in bir kitabini daha bitirdik. kisa oldugu icin bana biraz yavan geldi. birde istanbulda gecmis konu. ne dag vardi ne toroslar. beklentimin altinda kaldi. yoksullugun garibanligin sinirlarinda dolastigimiz kitab kurtulusu yine garibanlarin arasinda gosterdi bize. kahramanlarimiz kuslarini satmak icin yine halkin oldugu yerleri sectiler. ayrica kitap gectigimiz gunlerde tekrarini yasadigimiz van depreminede (gecmiste olani) gonderme yapiyor ve depremi insanlarin vurdumduymazligina bagliyor.
kendimden de bir anekdot vereyim. 6 yildir yasadigim dubai kus surulerinin goc yolu uzerinde sanirim nisan ayi civarinda basimizi goge kaldirdigimizda kuzeye giden kus surulerini kendilerine ozgu v seklinde ucarken cok rahat bir sekilde gorebiliyoruz. ekmek parasi bizi buraya getirdi onlari burdan geciriyor. bir kustan ne farkimiz var dimi? (arkadas bu yazi bole bitti asagidaki kitaptan ilk alintida tam buna cevap oldu)

"Var, var, tabii var, olmaz olur mu? insanliktir bu.......Kat kattir, en saglam, en guzel mucevheri en alttadir; soydukca insanligi, kabugundan soydukca, bir kat, iki, uc, dort, bes kat, gittikce aydinlanir insanlik, guzellesir. Cirkin olan insanligin en ust kabugudur. "

"adam olan hem kendi kabugunu, hem insanligin kabugunu durmadan soymaya calisir. Soydukca ortalik aydinlanir, soydukca"

"insanlara soz ettirmem. olmaz. bi yerlerde bir seyler kalmistir. Durmam , vardir. Parliyordur. Biz onu bulamiyorsak gucumuz yoktur. O parlak isigi goremiyorsak, gozumuz icimizin karanligindandir."

"ne yazik ki. ne yazik. Istanbula cok yazik, yikilacak. Onlar da bu kadar kotu olmasinlar. Istanbul kucucuk kuslar yuzunden yikilacak, Van gibi olacak."

"Cehennem yerinde hic ates yoktur, herkes atesini burdan goturur."