koseyi dondun mu arkana bakmicaksin repligi kalmis aklimda. sanirim bir hirsizlik filmiydi. fakat insan arkasina bakmadan nasil yasar ki. gelecekteki hicbir seyi bilmek bir yana dogru tahmin etmek bile mumkun degilken. bizim oynayabilecegimiz tek bolge olarak gecmis kaliyor. hani su el sallayip geride biraktigimiz benler. resimdeki yer dubaide ilk geldigim yerlerden biriydi. afyonlu iki kardesle gelmistim. simdi ise hanim ve oglumla gidiyoz. ilerleme oldukca hizli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder