is

once bebek, arkasindan cocuk, ilerleyince genc ve en sonunda cemberi tamamlamak icinde baba oluyorsun. hayat boyle akip gidiyor. her asamada seni destekleyenler oluyor. ben geriye bakinca -ki ileriye su an icin bakamiyorum- hep annemi gordum.
gelecegim nokta su. su an sahip oldugum hayata ulasirken ki calistigim isi bile anneme borcluyum. bir cocuk bile yetistirirsem annemin bana yaptiklarini odeyemem ama en azindan  bende yaptim diyebilirim. cemberde bir dairede ben cizmis olurum yani. velhasil insallah bugun bir arkadasimiz ise yerlestirdik. yani beni olusturan cemberin bir kismini daha ilerlettim. allah geri kalaninida tamamlamayi nasip etsin.