butun kalabaliklar mi beni ceker benmi yalniz kalamamgibi felsefi bircok kelimeyle baslayabilirdik bu yaziya. fakat bu tur seyleri gereksiz hayat teferruatlari olarak algilayan baban. dunku berksaha macinda 2 burnunu birden baya bi kanatti. ilgili yasa geldigin zaman ogrenecegin uzere baris beye bodoslama carptik. simdi simdi aklima geliyor acaba bilerek carpmami mi sagladi diye ama herseye ilimli yaklasan tarafim bok yeme bir onceki pasi verebilseydin takimin 1 gol daha atacakti ve sen gol sevinciyle donecektin kalene.
fakat olmadi.
onemli olani yine becerdim yalniz basimiza gelen musibetten ders alarak cikabilmek ve daha onemlisi cekilen sikinti ve dert boyunca sukrune devam edebilmek. kufur kavga serzenis veya kabullenmeme hic bir zaman yok bizim (benim) hamurumda. sende nasil olur bilemem ama su resimdeki boynu bukuklugun bana verdigi mutluluk gercekten cok seye deger.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder